من از بهار می‌ترسم

اسفند و هیاهو‌اش را به بهار ترجیح می‌دهم؛ همیشه همینطور بوده. 

هرچقدر اسفند با شلوغی‌اش و ذوق آدم‌ها حالم را خوب می‌کند، بهار غمگینم می‌کند؛ غمگینم می‌کند چون می‌ترسم از سیر سریع روزها، از تلاش‌های ناکام و وجود عبث خودم.

بهار یک حالت آبلوموف‌وار و خلسه و افسردگی به وجودم سرازیر می‌کند و اسفند امیدوارم می‌کند به بودن و پیش رفتن، مفید بودن و زنده شدن.

از بهار پیش‌رو و بهم خوردن برنامه‌هایم می‌ترسم