در طلب ماشین زمانی برای گذر از این روزها

تمام مدتی که اینترنت نبود، خودم را غرق دنیای دهه چهل تا شصت کرده بودم؛ از موسیقی و ادبیات گرفته تا عکس‌‌های آن دوران و خاطرات افراد

فکر می‌کردم خاکستری این روزها به آن دوران شباهت پیدا کرده اما چیزی از امید و شکوفایی آن دهه‌ها نیست

‌بیش از هر زمان دیگری، شیفته این سهدهه هستم، دهه‌های رشد و شگفتی

تمام قهرمان‌های من، تمام علاقه من به ادبیات و هنر ایرانی مدرن وصل می‌شود به آن دوران، آدم‌ها و قصه‌هایِ حالا برایم بی‌معنی شده‌اند

هر روز قهرمان‌های من پیرتر می‌شوند، دست از کار می‌کشند، از ایران می‌روند، می‌میرند و من انگار هر روز از آن دوران دوررتر می‌شود

گاهی دلم می‌خواهد خودم را دختر متولد دهه چهل ببینم که در دانشگاه تهران ادبیات می‌خواند، عاشق می‌شود، می‌جنگد و مثل دختر امروزی ناامید نیست

من این روزها بیشتر از همیشه غرق دهههای محبوبم شده‌ام و بیشتر ازهمیشه دلتنگ آن دوران هستم

شاید زمانی در روح دانشجویی اهل آن دوران بودم.